Ματθαίος Τσούγκας

Καθηγητής Ιατροδικαστικής & Τοξικολογίας

Καθηγητής Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ

 

Από αρχαιοτάτων χρόνων  έως και σήμερα η νεκροτομή  προήγαγε την ιατρική επιστήμη  συμβάλλοντας στην διαπίστωση  τόσο της  αιτίας των ασθενειών, όσο και διαγιγνώσκοντας την αιτία ενός βιαίου θανάτου (θανάτου με μη  εξ αρχής σαφή αιτία του )

 

Η ανάγκη της νεκροτομικής  εξέτασης είναι προφανής καθόσον ως σφάλμα (εν προκειμένω ο μη ακριβής  εξ αρχής καθορισμός της αιτίας θανάτου)  ορίζεται  η επιλογή μίας λάθος ενεργείας  ή η αποτυχία εκτέλεσης μίας προγραμματισμένης  ορθής ενεργείας  όπως προσχεδιάσθηκε , ενώ τα παραπάνω  σε κανένα σύστημα  υγείας δεν δύναται να εξαλειφθούν  πλήρως,  αλλά μόνο εν τέλει να ελαχιστοποιηθούν ( http://www.iom.edu/~ (INSTITUTE OF MEDICINE) http://www.ismp.org [Institute for Safe Medication Practices]).

 

Έτσι ακόμη και σήμερα, σύμφωνα με πρόσφατες ιατρικές μελέτες, τόσο στην Ελλάδα,  όσο και στο εξωτερικό υπάρχουν διαφοροποιήσεις  ανάμεσα στην κλινική διάγνωση και τα ευρήματα της νεκροτομής –ιστολογικής εξετάσεως σε ποσοστό που ποικίλει από μελέτη σε μελέτη και κυμαίνεται από 19% περίπου έως και  26,5% ειδικά σε βαρέως νοσούντες (Spiliopoulou 2005, Pastores et al 2007, Tejerina et al 2012)

 

Επιπροσθέτως είναι αναγκαίο  oι οργανισμοί υπηρεσιών υγείας να συλλέγουν πληροφορίες –στατιστικά στοιχεία από  την νεκροψία  και την ιστολογική μελέτη,  για την βελτίωση των παρεχομένων μελλοντικά υπηρεσιών τους (www.medscape.com),διότι με αυτές τις ιατρικές πράξεις  επιτυγχάνεται η ανατροφοδότηση των υπηρεσιών υγείας  ως προς  την ορθότητα της  αρχικής κλινικο-εργαστηριακής διαγνώσεως (σύγκριση  εν τέλει αυτής  με την τελική νεκροτομική διάγνωση)  καθώς και η εξέταση της αναγκαιότητος  των εφαρμοσθεισών έως σήμερα ενεργειών -πρακτικών  σε παρόμοιες μελλοντικά περιπτώσεις ασθενών, ώστε να εκτιμηθούν επακριβώς τόσο οι ανθρώπινοι , όσο και οι συστημικοί παράγοντες  που οδήγησαν σε τυχόν μη επακριβή  αρχική διάγνωση.  

 

Συμπερασματικά  η προηγηθείσα κλινικοεργαστηριακή εκτίμηση, με την επακόλουθη νεκροτομή σε συνδυασμό και με τις  ιστολογικές εξετάσεις, αποτελούν την ολοκληρωμένη ιατρική   πρακτική,  ώστε να διασφαλισθεί κατά το δυνατόν μελλοντικά, η  ασφαλής και ποιοτική παροχή υπηρεσιών υγείας σε ασθενείς  με παρόμοια κλινική και εργαστηριακή εικόνα  και ίσως σε κάποιο βαθμό και ο εξορθολογισμός του κόστους των παρεχομένων υπηρεσιών (βέλτιστη σχέση κόστους /ωφελείας) σε κάθε μελλοντικό ασθενή.

 

 

 

Bιβλιογραφία

 

Spiliopoulou C, Papadodima S, Kotakidis N, Koutselinis A. Clinical diagnoses and autopsy findings: a retrospective analysis of 252 cases in Greece.Arch Pathol Lab Med. 2005 Feb;129(2):210-4.

 

Pastores SM, Dulu A, Voigt L, Raoof N, Alicea M, Halpern NA. Premortem clinical diagnoses and postmortem autopsy findings: discrepancies in critically ill cancer patients.Crit Care. 2007;11(2):R48.

 

Tejerina E, Esteban A, Fernández-Segoviano P, María Rodríguez-Barbero J, Gordo F, Frutos-Vivar F, Aramburu J, Algaba A, Gonzalo Salcedo García O, Lorente JA.Clinical diagnoses and autopsy findings: discrepancies in critically ill patients*.Crit Care Med. 2012 Mar;40(3):842-6.

 

www.medscape.com

 

http://www.iom.edu/~ (I N S T I T U T E OF    M E D I C I N E)

 

http://www.ismp.org  [Institute for Safe Medication Practices]